PINDARIS THE PLUNDERERS OF PEOPLE.

 We have seen in many historical movies, the term Pindari being used?  Latest, it was used in the movie Bahubali. Who is a Pindari?

The Mughal army was always accompanied by a group of plunderers known as Bidari in Arabic. They were later known as the Pindaris. The function of this group is to plunder the enemy territory and anything they found there. 

Aurangzebs campaigns on Golconda and Bengal had Pindari groupings accompanying the Mughal army. The Pindaris were not paid and they got compensated by burning and looting wherever the Mughal troops attacked. Obviously such an attack by the Pindaris would demoralize the enemy before the Mughal army attacked them.

The Marathas in their war against the Mughals expended the concept to its extreme. They expanded the Pindari brigade and used them not only to loot the enemy but also deliver food to their army. The Marathas never carried any provisions and they lived off the territories they conquered from the Mughals. This is the reason why the Marathas were not trusted by any king at that time, be it Hindu or Muslim.

The Pindaris also plundered the Mughal ships loaded with goods on way to the Arabian sea for trade. The devastation and disruption by the Pindaris strengthened the Marathas. The Pindaris wore a turban and are naked except for a belt.

Most of the Pindari leaders were Muslims. The famous Pindari leaders include Namdar Khan, Dost Mohammed, Wasil Mohammed, Chitu Khan, Khajeh Bush, Fazil Khan, Amir Khan & others. The Hindu leaders include Gowaris, Alande, Ghyatalak, Kshirsagar, Ranshing and Thorat.

The Pindaris included the men as well as their wives and sometimes swelled to as many as 50,000 people. They are mounted on horses and moved swiftly and destabilized the enemy’s army and state apparatus by creating chaos, isolate enemy armed units by harassing them, provoke and waste army resources, break or confuse the logistics and communication lines of the enemy, gather intelligence of the size and armament of the enemy, raid enemy food and fodder to supply them to the Marathas.

The Pindaris of the Marathas did not attack the enemy soldiers directly but picked on the civilians, outposts, trade routes etc. Once confusion set in on account of the Pindari attack, the Maratha army moved in to engage the enemy.

Pindaris were a major resource for the Marathas but sometimes they even plundered their own allies and Shivaji had to bring in strict rules to control the Pindaris.

By late 18^th century when the Maratha empire was fragmented, Pindaris became a law unto themselves plundering to make their respective chiefs happy. Sometimes they allied with both the sides in a conflict causing severe damage to the civilian population of both the warring parties.

They advanced through Central India, Gujarat and Malwa with protection from the Maratha rulers of Gwalior and Indore. They acquired canons and other military equipment and used it for their plunder. The group led by Amir Khan had 200 canons and they attacked and looted Jaipur. The group fo Pindaris led by Amir Khan and Mohhammed Khan became nearly independent satellite armies and launched annual loot and plunder campaigns. The Pindaris took people as slaves for sale.

The British got fed of these Pindaris and ultimately in the early 19^th century Lord Hastings took a large army and completely suppressed them in the Pindari war which later turned into the 3rd Anglo Maratha war and the Marathas who supported the Pindaris were defeated. In the war the Pindaris were completely surrounded by the British and any escape cut off. Thus they have been completely disbanded by the British. Some small bands of Pindaris took to sporadic crimes through blackmail and kidnapping.

DR YALLAPRAGADA SUBBA RAO AN EXCEPTIONAL INDIAN SCIENTIST WHO NEVER GOT THE NOBEL PRIZE BUT WHO RICHLY DESERVED IT.

I vaguely heard about this guy and I am sure that none of you would have either. But he is a scientist from India worth knowing about. He was actually good enough for Nobel Prize but not fortunate enough to get one.

I came to know more about him only when I read a post made by one of my cousins in Whatsapp. When I read it I felt guilty that I did not know about this outstanding man till now and read about him. It is unfortunate that our country does not even remember such people.

Subbarao (he used to write Subba Row) was born in 1895 at Bhimavaram. He had his schooling at Rajahmundry where he could not do well because of the death of some close relatives.

Later he moved to Madras (All of the present Andhra was under the Madras Presidency at that time) and finally got through his Matriculation only in the third attempt. After completing his Intermediate, he joined the Madras Medical College. His education was supported by friends and his would be father in law whose daughter he later married.

At the Medical college when Gandhi gave a call for boycott of British Goods Subbarao went to the surgery class and performed surgery in Khadi clothes. This enraged his British surgery professor and although Subbarao did well l in his written papers he was only given the LMS (Licentiate in Medicine and Surgery) certificate which is lower than MBBS. He tried to enter the Madras Medical Service but did not succeed. Subbarao got married to his distant cousin from Anaparthi.

Subbarao then took up a job as an anatomy lecturer in an Ayurvedic College at Madras. He was fascinated by the healing powers of Ayurvedic medicines and began research to put Ayurveda on a modern footing. While he was there an American doctor on a Rockefeller fellowship working on an anti hookworm campaign in India was impressed with him and encouraged Subba Rao to apply for the Harvard Tropical School of Medicine.

With the financial assistance from Malladi Satyalingam Naicker Charities at Kakinada as well as his father in law, he proceeded to pursue his studies in the US. He reached Boston in 1922.

As he only had LMS, he was not entitled for a scholarship or an internship. Initially one of his professors helped him with the fees and living expenses. Later he took up odd jobs in 2-3 shifts to keep him going. After completing his diploma from Harvard School of Tropical Medicine, Subbarao joined the Harvard as a junior faculty member.

Along with Cyrus Fiske, he developed a method for estimation of Phosphorous in body fluids and tissues. He then discovered the role of ATP (adenosine Triphosphate) in muscular activity. ATP is an energy carrying molecule which is found in all living things.

He was denied the post of a regular faculty at Harvard. He then obtained a PhD from Harvard in 1930 and worked at Harvard till 1940. As he was still refused a regular position at Harvard, he joined the Pharma company Lederle Laboratories as Director, Research in 1940.

At Lederle, he first discovered the antibiotic Polymyxins B and E. These antibiotics are toxic and are administered only used as a last resort when modern antibiotics are ineffective or contraindicated.

Vitamin B9 was discovered by Lucy Willis but it was isolated in pure crystalline form at Lederle which which enabled the world to determine its chemical structure. This happened under the guidance of Subbarao.

Then he went on to developed the anti cancer drug Methotrexate, one of the first cancer therapy agents and is still used worldwide.

He then developed Hetrazan, the cure for Filariasis which is currently the most widely used drug in the world for Filaria.

Under his guidance the world’s first Tetracycline ‘Aureomycin” was developed by Benjamin Duggar.

Subbarao also discovered Isonicotinic Acid Hydrazide, an effective cure for Tuberculosis.

He also extracted vitamin B12 from pig fat as a treatment for pernicious Anemia.

Subbarao was very low profile and had to be pushed onto the stage by a colleague or a collaborator to take a bow as each of his research is revealed to the public. He never gave any newspaper interviews nor went on tours.

George Hitchings, his associate at Harvard won the Nobel Prize in medicine in 1988, he stated that some of the works on nucleotides invented by Subba Rao had to be reinvented as his associate at Harvard Fiske suppressed his work out of jealousy.

Amazingly enough for most of his life he could not get a Green card from the US and could do so only in 1947 after completing 25 years there. Ironically he died the very next year 1948 of a massive heart attack aged 53.

The Herald Tribune bestowed on him a honor stating him as “One of the most eminent minds of the Century.” He did not get the Nobel Prize but his discoveries entitle him to be called the father of targeted cancer chemotherapy.

Subbarao touched numerous areas. He made lasting contributions to Biochemistry, Pharmacology, Microbiology, Oncology and Nutritional science.

It is unfortunate that he left no heirs to his brilliance. His only son died at 9 months of age.

CHRISTIAN THEOLOGIANS TO SCIENTIFIC THOUGHT.

In the beginning Roman Emperors sentenced Christians to horrible punishments and persecuted them as they wanted to suppress Christianity. 

Even the stoic philosopher Emperor Marcus Aurelius is no exception to the persecution of Christians. Despite all the persecution, Christianity spread and attracted the minds of people. Finally Emperor Theodosius the Great (346-395 AD) converted to Christianity and proclaimed it as the royal religion. Christianity strengthened and so did the power of the Church and the position of the Pope. 

By the 13th century one third of Europe was under the suzerainty of the Pope. Even Emperors obeyed what the Pope said. The 1st Roman Empire ended in 410 AD, and the 2nd ended in 1453 AD when Constantinople was captured by the Turks. In the interregnum science stagnated in Europe for 1000 years under the influence of religious men. Philosophy existed only in the form of theology. 

There are many Christian theologians but we shall discuss only about the important ones 1. St Augustine, 2. St. Anselm, 3. Peter Abelard, 4. Roger bacon, 5. Saint Thomas Aquinas, 6. Martin Luther, 7. Erasmus & 8. Bruno.

 1. St Augustine (354-430AD): He said that religion and philosophy are not related. While one is based on faith, the other is based on logic and deduction. He tried to reconcile both. He said, the world is to be understood for making faith permanent but for understanding the world one requires deep faith.

 2. St.Anselm (1033-1109 AD): He was the Archbishop of Canterbury. He too tried to reconcile rationality and faith. He said do not try to understand for the sake of faith, but for understanding one has to develop faith.

He tried to rationally prove the existence of God. His argument is known as the Ontological argument. As per it, we get numerous ideas and thoughts. What is the greatest idea of all that we get? The idea of God. It is a collection of all the good qualities that humans define. But existence is also one of these good qualities. When we define God as a collective of all good qualities how can existence be not a part of God? Therefore God should have an existence and this argument proves the existence of God.

3. Peter Abelard (1079-1142 AD): It is not due to the will to create God has created the world. Creation is inherent in the qualities of God. He has no choice but to create. He is all goodness; therefore his creation is also full of that goodness. A good person essentially does good things. As God is the ultimate good, this world is also the best of all possible worlds.

4. Roger Bacon (1214-1294 AD): He was a student of Oxford University and later its professor. Despite being a Christian monk, he had scientific temper. He criticized the wrong religious practices and faiths of his day fearlessly. During the medieval times when religion played such a major role in life criticizing religious practices required lots of guts and conviction which he had in plenty. Aristotle lived some 1500 years before his time, yet Aristotle’s books were accepted and worshiped. Bacon said that if he had the power he would first burn all the books of Aristotle.

He said, however great a person may be, never accept anything said by him blindly. Firstly assess what is right and what is wrong by experiment and then decide. It is possible to make mechanical ships without oars; it is possible to make mechanical carts (cars). It is also possible to make artificial wings and tour the sky by sitting between them. Due to his scientific temper, he faced the wrath of religious men and had to undergo 14 years solitary confinement and died a year after his release.

5. St. Thomas Aquinas (1225 AD): He was born into an aristocratic family of Naples in Italy. Historians rate him as the most brilliant of the Christian philosophers from the medieval ages. He led an idealistic religious life and is loved by all. He commented on Aristotle. He believed that the world is created by God but it cannot be proved by rational thought. To reach God is the destination for man and for this only religious life is the way.

6. Martin Luther (1483-1546): Martin Luther raised a banner of revolt on the Pope. He started Protestantism which reformed Christianity in Europe. Not only are religious preachers questioned, even religious beliefs started being questioned.

Luther taught that salvation and subsequently eternity in heaven is not earned by good deeds but is received only as a free gift of God's grace through faith in Jesus Christ as redeemer from sin and subsequently eternity in Hell. His theology challenged the authority of the Pope of the Roman Catholic Church by teaching that the Bible is the only source of divinely revealed knowledge from God and opposed Sacredotalism (which means that only priests can commune directly with Gods) by considering all baptized Christians to be a holy priesthood. Those who identify with these, and all of Luther's wider teachings, are called Lutherans even though Luther insisted on Christian as the only acceptable name for individuals who professed Christ.

7. Desidirius Erasmus (1466-1536 AD): The modern era started with the time of Martin Luther and many discoveries were made by scientists. Erasmus emphasized a middle way, with a deep respect for traditional faith, piety and grace, and rejected Luther's emphasis on faith alone. His philosophy is called Humanism.

Erasmus remained a member of the Catholic Church all his life due to his respect for traditional faith. Erasmus remained committed to reforming the Church and its clerics' abuses from within. He also held to Catholic doctrines such as that of free will, which some Reformers rejected in favor of the doctrine of predestination. His middle road approach disappointed and even angered scholars in both the camps.

8. Giordano Bruno (1548-1600 AD): He was born at Naples in Italy and imbibed the doctrines of Neo Platonism and Neo Aristotealinism. He started his life as a Christian monk and later resented both the Catholic and Protestant doctrines of Christianity.

He then accepted the Astronomical theories of Copernicus as his religion and became the founding father of modern atheism. He is best known for his cosmological theories, which went even further than the then-novel Copernican model: while supporting heliocentrism, Bruno correctly proposed that the Sun was just another star moving in space, and claimed as well that the universe contained an infinite number of inhabited worlds, identified as planets orbiting other stars.

He was living in France, England, Germany and Switzerland as an exile but he received an invitation from his home country Italy and visited Venice. The Inquisition there sentenced him, imprisoned him for 7 years and then finally burnt him at stake. He has sacrificed his life without hesitation for an ideal he believed to be true and became famous in history.

పద్మనాయక వెలమల ఆవిర్భావం.

 పద్మనాయకులు నల్గొండ జిల్లాలోని పిల్లలమఱ్ఱి ఆమనగల్లు ప్రదేశాల వారు. వారే కాకుండా రెడ్లు కూడా అదే ప్రదేశానికి చెందినవారు. 

పద్మనాయకులు ఎటుల జన్మించారో తెలపడానికి కొన్ని కథలు ఉన్నాయి. అవి ముఖ్యంగా మూడు. కానీ ఈ గాథలు వేటికీ కూడా చారిత్రక ఆధారాలు లేవు. 

కానీ ఇతిహాసం ఉన్నపుడు దానిని చెప్పాలి. అందుకే ఆ మూడు కథలు కింద క్లుప్తంగా ఇస్తున్నాను. 

దానిలో మొదటి దాని ప్రకారం పద్మనాయకులు క్షత్రియులు అని, పరశురాముడు క్షత్రియులు అందరిని నిర్జిస్తుండగా వారు తమ జంధ్యాలు తీసివేసి తాము పద్మనాయకులు అని చెప్పుకుని  దక్షిణా పథానికి వచ్చారు అని అంటారు. 

రెండవ దాని ప్రకారం పద్మనాయకులు మహాపద్మ నందుడు కి ఒక శూద్ర స్త్రీతో జన్మించినవారు అని, మహాపద్మ నందుడిని చంద్రగుప్త మౌర్యుడు ఓడించిన తరువాత వీరిని కూడా చంపడానికి  వెంట పడగా వారు దక్షిణా పథానికి వచ్చి పద్మనాయకులు అయ్యారు అని అంటారు.  

మూడవ దాని ప్రకారం పద్మనాయకులు కొండ అవతల (అంటే వింధ్య పర్వతాల అవతల) నివసించేవారని, వారిని వింద్జ్య పర్వతాల అవతల నుండి దక్షిణా పథానికి బహిష్కరించడం వలన అక్కడికి వలస వచ్చి వెలమలు (వెలి అంటే కొండ, మల అంటే అవతల అంటే కొండ అవతల) అయ్యారు అని అంటారు. 

మన దగ్గర చారిత్రక ఆధారాలు లేకుండా ఏ విషయం నమ్మడానికి లేదు. అందుచేత ఈ మూడు కూడా నమ్మటం సరి కాదు.   

కానీ ఈ మూడు ఇతిహాసాలు కూడా వెలమలు ఉత్తర భారత దేశం నుండి వచ్చినవారు అని సూచిస్తున్నాయి. అంటే బహుశా అది నిజం కావడానికి ఆస్కారం ఉంది. కానీ అది కూడా మనం నిశ్చితంగా చెప్పలేము. 

పల్నాటి యుద్ధం ముందు కాలంలో ఉండిన వెలమల గురించి కొన్ని ఊహా గానాలు ఉన్నాయి, కానీ మళ్ళీ మరల వాటికి కూడా ఏమీ చారిత్రక ఆధారాలు లేవు. 

పల్నాటి యుద్ధనికి ముందు ఎక్కడా వెలమల ప్రస్తావన లేదు. కానీ మనకు రెండు చారిత్రక దృష్టాంతారాలు  మట్టుకు దొరుకుతాయి. అవి ఏమిటంటే నలగామరాజు (పల్నాటి యుద్ధం ఫేమ్)  పిలుపున కాకతీయ రాజు ఐన కాకతి రుద్రదేవుడు( 1163 -1195 )  తన సైన్యంతో మళ్ల్యాల, కొమరవెల్లి, విప్పర్ల  మరియు నతవాది నాయకులను తీసుకుని సైన్యంతో  కోట నాయకుడు ఐన దొడ్డ భీముడిని జయించి ధరణికోటను అతడి నుండి స్వాధీనం చేసుకున్నాడు అని ఉంది. మళ్ల్యాల మరియు విప్పర్ల రెండు కూడా పద్మనాయక వెలమ గోత్రాలే. 

అంతే కాకుండా పల్నాటి యుద్ధం ముందు ఉన్న వెలనాటి గొంకరాజు మంత్రి దొడ్డ నాయుడు(బ్రహ్మనాయుడి  తండ్రి)  రేచెర్ల పద్మనాయకుడు. ఆంటే అప్పటికే పద్మనాయకులు స్థిరపడి నాయక లక్షణాలు కలిగి ఉన్నారు. అది కేవలం ఒక తరం లో అయ్యే పని కాదు. దానిని బట్టి అంతకు ముందు కూడా పద్మనాయకులు స్థిరపడి ఉన్నారు ఉన్నారు అని మనకు తెలుస్తుంది. కానీ దానికి ఏమీ చారిత్రక ఆధారాలు మట్టుకు లేవు.    

పల్నాటి యుద్ధం తరువాత గణపతిదేవుని పరిపాలనలో మళ్ళీ మనకు పద్మనాయకులు తగులుతారు. మొదటిగా రేచెర్ల రుద్రుడు, ఆయన గణపతిదేవుని   ముఖ్య సేనాధిపతి. కానీ అయన పద్మనాయకుడా లేక రెడ్డి నా అన్నది స్పష్టంగా తెలియదు కానీ ఎక్కువ మంది చరిత్రకాలు అయన  రెడ్డి అనే నమ్ముతారు.  కానీ వెలుగోటివారి వంశావళి లో ఆయన పద్మనాయకుడు అని చెప్పబడింది.  రెడ్ల లో కూడా రేచెర్ల గోత్రం ఉంది. పైగా దానికి తోడు వారు కూడా పద్మనాయకుల లాగే నల్గొండ లోని పిల్లలమఱ్ఱి, ఆమనగల్లు ప్రదేశం నుండి వచ్చినవారే. 

మనకు కాకతీయ సామ్రాజ్యంలో అందరు చరిత్రకారులు అంగీకరించే పద్మనాయకులు గణపతిదేవుని కాలం లోనే తగులుతారు. అందులో మొట్ట మొదటి వాడు ఎర దాచానాయకుడు, ఆయన తరువాత దామ, రుద్ర, ప్రసాదిత్యనాయకులు. వీరు అందరూ గణపతిదేవుని (1199 -1262 )  సైన్యాధిపతులు.  

కాకతీయ రాజ్య పతనం అనంతరం రాజ్యం అంతా మహమ్మద్ బీన్ తుగ్లక్ అధీనం అయ్యింది. అయన దాన్ని పాలించడానికి ఓరుగంటిలో ఒక సైన్యాధిపతి ని నియమించాడు. ఆంధ్ర దేశం అంతా ముస్లిం పాలన లో అల్ల కల్లోలం అయిపొయింది.  

ముస్లిం సేనలతో యుద్ధంలో అనేక మంది నాయకులు అసువులు బాసారు. ముఖ్య నాయకులలో కేవలం బెండపూడి అన్నయమంత్రి, కొలని ప్రతాపరుద్రుడు మరియు రేచెర్ల సింగమనాయకుడు మిగిలారు.  ప్రతాపరుద్రుని మంత్రి, గజ సాహిణి  ఐన బెండపూడి అన్నయమంత్రి మరియు కొలని రుద్రదేవుడు కలసి అప్పటికి మిగిలిన నాయకులను అందరిని కూడబెట్టి ముస్లిం పాలకుల నుండి ఆంధ్ర దేశాన్ని విడిపించడానికి పూనుకుని, భద్రాచలం దగ్గరగా ఉన్న రేకపల్లిని పాలిస్తున్న ముసునూరి ప్రోలయనాయకుడిని ( కమ్మ నాయకుడు) వారి అందరికి నాయకుని గా నిలిపారు.    రేచెర్ల సింగమనాయకుడు కూడా ఈ ఏర్పాటును అంగీకరించాడు. 

ఆ కూటమి లో వీరు ముగ్గురు, ముసుసునూరి ప్రోలయనాయకుడు కాకుండా, కొప్పుల ప్రోలయనాయకుడు, అద్దంకి వేమా రెడ్డి, మంచుకొండ గణపతి నాయకుడు ఉన్నారు. 

ఇక్కడ ఆశ్చర్యకరమైన విషయం ఏమిటంటే అప్పటివరకు ముసునూరి ప్రోలయనాయకుడి పేరు ఎక్కడా నాయకుడిగా కానీ మంత్రిగా, లేక సామంతుడిగా కానరాదు. అంతకు  ముందు ఆయన పేరే ఎక్కడా వినబడలేదు. కానీ ఆయనకు అన్నయ మంత్రి మాత్రమే కాకుండా అనేక దుర్గాలకు అధిపతి, ప్రతాపరుద్రుని బంధువు ఆయన కొలని రుద్రదేవుడు మద్దతు పలకడం వలన ఇతరులకు ఆయన ఆధిపత్యం స్వీకరించవలసి వచ్చింది.  

వారు  అందరూ కలసి ముసునూరి ప్రోలయనాయకుడి ఆధిపత్యంలో ఆంధ్ర దేశాన్ని ముస్లిం పాలన నుండి 5  సంవత్సరాల  కాలంలో విముక్తం చేసారు. అప్పుడు ముసునూరి ప్రోలయనాయకుడు ఆంధ్ర దేశాధీశ్వర అని బిరుదం గైకొని ఓరుగల్లు రాజధాని గా ఆంద్ర దేశాన్ని పాలించసాగాడు. అప్పటికి మొత్తం ఆంధ్ర దేశం ఆయన పాలన లోకి వచ్చింది. 

కానీ ముసునూరి  ప్రోలయనాయకుని నాయకత్వం లో ఏకం ఐన నాయకులు అందరూ ముందుగా ఆయనకు లొంగి ఉండినవారు కాదు. ముస్లిం పాలన తొలగ గానే ముఖ్య నాయకులు అందరూ ఎవరికి వారే వారి రాజ్యాన్ని విస్తరించడానికి ప్రయత్నం చేసారు. అందులో రేచెర్ల సింగమనాయకుడు ఒకడు. అయన నెమ్మదిగా తన రాజ్యాన్ని విస్తరిస్తూ ప్రోలయనాయకుడిని ఓడించాడు. ఆయన పుత్రులే రాచకొండ, దేవరకొండ ప్రాంతాలను పాలించిన అనపోతా, మాదా నాయకులు. ప్రోలయనాయకుని తరువాత రాజ్యానికి వచ్చిన ఆయన చిన్నాన్న పుత్రుడు ఐన ముసునూరి కాపయనాయకుడిని,  అనపోతా మరియు మాదానాయకులు భీమవరం యుద్ధంలో ఓడించి వధించి ఓరుగల్లు రాజ్యాన్ని స్వాధీనం చేసుకున్నారు.   

అప్పటికి తీరాంధ్ర ప్రాంతం, సింహాచలం నుండి నెల్లూరు వరకు అద్దంకి రెడ్డి రాజ్యంలో(తరువాత కొండవీడు రెడ్డి రాజ్యం లో) ఉండగా, తెలంగాణా మొత్తాన్ని అనపోత, మాదా  నాయకులు  పాలించారు. అంటే పాలించిన ప్రదేశాన్ని బట్టి రెడ్డి రాజులు ఎంత ముఖ్యం అయినవారో, పద్మనాయక రాజులు కూడా అంతే ముఖ్యం ఐన వారు. ఆ మాటకి వస్తే రేచెర్ల నాయకులు పాలించిన భూభాగం రెడ్డి రాజ్య భూభాగం కంటే ఎక్కువ, ఎందుకంటే రాయలసీమ జిల్లాలు ఐన కడప, కర్నూలు, చిత్తూరు, అనంతపురం విజయనగర రాజ్యంలో ఉండేవి.

కానీ మనం ఏ ఆంధ్ర చరిత్ర మీద పుస్తకాన్ని చూచినా రెడ్లకు ఇచ్చిన ప్రాముఖ్యం పద్మనాయక రాజ్యానికి ఇవ్వరు. మరి అది ఎందుచేతనో నాకు అర్ధం కావటం లేదు.